Tweede album met dit trio voor de Israëlisch-Zwitserse saxofonist Omri Ziegele. Die hangt doorgaans uit in de meer experimentele uitlopers van de vrijere jazz, waar hij een gulle greep spontaniteit knap combineert met een aanstekelijk gevoel voor drama. Zijn nieuwste worp met deze jonge ritmesectie is misschien wel z'n meest laagdrempelige album tot nog toe: That Hat is catchy, bluesy en dansbaar, klinkt soms als een kruisbestuiving tussen het William Parker Quartet (zonder trompet dan) en het soulvolle grooven van Les McCann en Eddie Harris. Exotisch getinte jazz op maat van een breder publiek, het kan ook zonder flauw te gaan doen, want Ziegele blijft snedig spelen, Theilers elektrische piano zorgt voor onweerstaanbare baspartijen en de triosound staat als een huis. Dan bedek je Ziegele's wat theatrale oreren in twee stukken graag met de mantel der liefde.

Solide musicien et valeur sûre chez Intakt avec onze disques, la plupart en leader, le saxophoniste alto Omri Ziegele a le regard toujours tourné vers l’Afrique. Ainsi son trio Where’s Africa, avec Yves Theiler aux claviers et Dario Sisera à la batterie, emprunte son nom au disque qu’il avait réalisé naguère en duo avec la pianiste Irène Schweizer. Avec sa musique bien assise sur le temps (et le tempo), il n’oublie pas les racines d’un jazz funky et dansant ; Mother Is Always in Time par exemple, possède un petit air des fameux trios ténor-orgue-batterie du début des sixties. Une musique sincère, revigorante et touchante.

https://culturejazz.fr/spip.php?article3852