Zu Inhalt springen
Unabhängige Musik seit 1986.
Unabhängige Musik seit 1986.

Sprache

289: DIE ENTTÄUSCHUNG. Lavaman

Intakt Recording #289/ 2017

Rudi Mahall: Bass Clarinet, Clarinet
Axel Dörner: Trumpet
Christof Thewes: Trombone
Jan Roder: Bass
Michael Griener: Drums


Ursprünglicher Preis CHF 12.00 - Ursprünglicher Preis CHF 30.00
Ursprünglicher Preis
CHF 30.00
CHF 12.00 - CHF 30.00
Aktueller Preis CHF 30.00
Format: Compact Disc
More Info

Die Berliner Band DIE ENTTÄUSCHUNG legt ein neues Meister- werk vor mit dem Titel «Lavaman». Nach dem Bestseller «Monks Casino» ist es die vierte Platte von DIE ENTTÄUSCHUNG auf Intakt Records. Rudi Mahall schreibt im CD-Booklet: „Wir holten uns Michael Griener ins Boot: 100 % Enthusiasmus als Grundvoraussetzung und der gleiche Geschmack. ... Das Schlagzeug ist in so einer Band der Dreh- und Angelpunkt, es steuert den Klang und die Form, vergleichbar mit dem Dirigenten im klassischen Orchester, und Michael Griener ist ein Meister! ... Und warum noch Christof Thewes? Eins: Ein Stückeschreiber dieses Formats ist, wenn einmal gefunden, unbedingt zu engagieren! Zwei: So einen Posaunisten braucht jede Band! Drei: Thewes gibt den anderen Bläsern den nötigen Zunder, und Vier: Er ist der kompletteste Improvisator. Dass die Maschine läuft wie der geölte Blitz, hören Sie ja selbst!"

Album Credits

Cover art: katja Mahall
Photo: Robert Hödicke and Eckhart Derschmidt
Lithograph: Karl Mahall
Graphic design: Jonas Schoder
Liner notes: Die Enttäuschung

Recorded April 11, 12, 2017, in Berlin by Christian Betz, Berlinaudio. Produced by Die Enttäuschung & Intakt Records.

Customer Reviews

Based on 19 reviews
100%
(19)
0%
(0)
0%
(0)
0%
(0)
0%
(0)
J
Jean Buzelin
Cultur Jazz Magazine

Tout remonte à 1994 et un premier travail sur l’œuvre de Thelonious Monk, qui aboutira, sous la direction du pianiste Alexander von Schlippenbach, à l’enregistrement de « Monk’s Casino », l’intégrale des compositions du célèbre musicien (Intakt CD 100). L’équipe se compose alors de Rudi Mahall (clarinette basse), Axel Dörner (trompette), Jan Roder (contrebasse) et Uli Jennessen (batterie) [1]. Ces quatre là forment par ailleurs le quartette Die Enttäuschung qui sortira trois disques chez Intakt. Changement de batteur avec l’arrivée de Michael Griener, avec qui Mahall et Roder ont enregistré « Squakk » (cf. Culturejazz « Trois grands orchestres et quelques pépites » 27/10/2014), dont le quatrième larron était le jeune tromboniste Christof Thewes. Lequel est intégré à Die Enttäuschung, qui devient donc un quintette sur ce quatrième disque, vous me suivez ? Ce groupe et ces musiciens exceptionnels – Mahall et Dörner, notamment, font partie des meilleurs Européens sur leur instrument – s’inscrivent dans une lignée post free jazz (j’insiste sur le mot jazz), avec les accents, dissonances et brisures rythmiques hérités d’une lignée Eric Dolphy-Ornette Coleman-Steve Lacy, pour simplifier. C’est dire que le swing est omni-présent tout au long de ces seize thèmes courts proposés par les uns et les autres. Une musique ouverte, aérée, dynamique et fraîche par des musiciens qui s’impliquent, bref, qui jouent!

https://www.culturejazz.fr/spip.php?article3360

K
Ken Vos
Jazzism Holland

Met de komst van trombonist Christof Thewes is de ooit als trio
begonnen Enttäuschung uitgegroeid tot een kwintet. Met trompettist
Axel Dörner, klarinettist Rudi Mahall, bassist Jan Roder en drummer Michael Griener was de band al een van de spannendste formaties in het Berlijnse. Het esthetische kader en het groepsgeluid zijn duidelijk geworteld in de akoestische postbop, maar vooral improvisatorisch veroorloven de blazers zich zoveel vrijheden dat net zo goed van geïmproviseerde muziek gesproken kan worden. Ritmisch wordt er regelmatig hard geswingd, maar er zijn ook stukken waarin met tempi wordt gegoocheld, zoals Dörners Voraussichtlich. De vele, vrijwel altijd intrigerende thema's - het zijn er niet minder zestien zijn van de oudere bandleden, maar solistisch is de elegant articulerende Thewes van hetzelfde creatieve niveau als Mahall en Dörner. Geen stuk is voorspelbaar, terwijl de interacties tussen de musici vrijwel altijd logisch lijken.

// SCRAMBLED //