Der Auftakt zur 50-Jahre-Jubiläumstour von OM ist jetzt auf Blue-ray Disc hautnah mitzuerleben. Mit dabei und doch nicht mehr dabei: Der kurz zuvor verstorbene Schlagzeuger Fredy Studer.

Auf dem zweiten Track der Blue-ray Disc ist er plötzlich da: Fredy Studer, Schlagzeuger und Mitgründer von OM. Er wird mit einer Videoprojektion seines Solo-Auftritts in Schaffhausen eingeblendet. Nach und nach schaltete sich die Band auf der Bühne zu Fredy Klängen ein. Es ist erstaunlich, wie homogen sich die Projektion und die Live-Situation verweben und wie berührend die Kameras (Video Recording und Produktion Timo Schlüssel) diese Momente mit Fredy und seinen Bandkollegen einfangen. Das allein ist schon die Blue Ray wert.

Fredy Studer hat die 50-Jahre-Jubiläumstour, die am 4. und 5. November 2022 im Südpol Luzern startete, nicht mehr miterleben können. Im August 2022 ist Studer gestorben. Aber seine Bandkollegen Christy Doran (g), Urs Leimgruber (ss) und Bobby Burry (b) nahmen ihn mit auf die Tour. "Fredy wird an jedem Konzert mit dabei sein, auch wenn wir mit einem anderen Schlagzeuger spielen. Mit ihm haben wir die Stücke eingespielt. Mit ihm ist alles entstanden", sagte Leimgruber im Vorfeld der Tour.

In exzellenter Qualität dokumentiert die Blue-ray Disc die zwei Konzerte im Südpol Luzern. Am ersten Abend spielte Gerry Hemingway Schlagzeug, am zweiten Abend war Tony Buck (The Necks) mit von der Partei. Gespielt werden die Stücke der letzten OM-CD "OM 50" (Intakt Records). Für den Sound verantwortlich zeichnen Roli Mosimann und Alex Huber. Das Cover gestaltete Niklaus Troxler, der auch in die Konzerte einführte und als ehemaliger Leiter des Jazz Festivals Willisau die Band immer wieder auf die Bühne brachte.

"OM 50 - in memoriam Fredy Studer" ist eine rundum gelungene Produktion. Sie zeigt eine Band, die sich während 50 Jahren immer wieder neu erfunden hat und auch in ihrer bisher letzten Inkarnation mit ihrem "Electro-AcoustiCore" zur Hochform aufläuft.

Ik blijf nog even bij de gitaristen. Met vandaag aandacht voor de Zwitser Christy Doran, inmiddels zo’n halve eeuw actief binnen de Europese improvisatie scene. Voor Challenge Records maakte hij, samen met de in mei vorig jaar overleden beeldend kunstenaar Stefan Banz ‘Aerosols’, terwijl bij Intakt Records ’50’ verscheen van OM, het inmiddels legendarische kwartet dat Doran al sinds 1972 vormt met saxofonist Urs Leimgruber, bassist Bobby Burri en drummer Fredy Studer.

‘Aerosols’ is een bijzonder album en gaat over de wisselwerking tussen muziek en beeldende kunst, net als aerosolen van mens op mens overspringen, zo gaat dat volgens deze twee met kunst. En dus bevat dit album vijf stukken van Doran die Banz inspireerden tot schilderijen en vijf stukken waarbij Doran zich door bestaande schilderijen van Banz liet inspireren. Vanzelfsprekend staan de afbeeldingen van de schilderijen in het boekje, alleen al een reden om de Cd te kopen en kun je dus zelf zien in hoeverre je de gedachtengang van schilder versus musicus **** volgen. Dat hoeft natuurlijk niet, de muziek die Doran speelt is ook zonder de bijbehorende schilderijen meer dan de moeite waard. Ingenieuze klankcollages, waarin de klanken elkaar prachtig aanvullen, geholpen door ondersteunende elektronica. Waardoor je ook hier regelmatig het gevoel krijgt met meer dan één gitarist van doen te hebben. Over het algemeen zijn het vrij abstracte, ingetogen stukken, iets dat overigens ook geldt voor de schilderijen. Maar er zijn uitzonderingen, zo klinken ‘Precious Sky’ en ‘Omen’ opvallend ritmisch en zet Doran in het eerste van de twee de volumeknop behoorlijk open, Banz associeert het met diamanten in een roze / blauwe stroom. Bijzonder is ook de blues ‘From the Ballad of Affection’, één van de weinige melodieuze stukken op dit album.

OM bestaat weliswaar sinds 1972 maar veel albums heeft dat niet opgeleverd. In 2020 was daar echter ineens ‘It’s About Time’, dat hier ter sprake kwam en dit jaar dus ’50’. Een tempo dat ze wat mij betreft de komende jaren nog wel even vol mogen houden. Het geluid van OM houdt het midden tussen jazz en rock en is vaak meeslepend ritmisch. Opener ‘P-M-F/B’ doet me dan ook wel wat denken aan krautrock, als het gaat om die lekker strakke ritmiek van Burri en Studer, want Doran en nog sterker Leimgruber mogen hier graag vanaf wijken. ‘Fast Line’ kent een veel trager ritme, met onverwachte abstracte uitbarstingen ter onderbreking en een heerlijk klagelijk spelende Leimgruber op sopraasax. Ware klanksensaties in ‘A Frog Jumps in’, een aan zijn mondstuk zuigende Leimgruber, Burri en Doran die de meest onverwachte klanken uit hun instrumenten weten te halen en Studer die we met grote diversiteit aan percussie in de weer horen. Een waar feest aan abstracties. En terwijl in ‘Diamonds on White Fields’ en afsluiter ‘Behind the Eye (Dedicated to Fabian Kuratli) dat ritme weer een grote rol speelt, ruimt het kwartet in ‘Im Unterholz bei Kiew’ een grote rol in voor een duistere klanknevel.

https://www.nieuwenoten.nl/christy-doran-stefan-banz-aerosols-om-50-cd-recensie/

Een album dat een viering moest worden van vijftig jaar OM. Maar dan was er helaas het recente Coverlijden van drummer Fredy Studer. Als 50 iets aantoont, dan wel dat de muziek van dit Zwitserse kwartet, dat in de vroege jaren zeventig al de intentie had om de elektriciteit van Hendrix te koppelen aan de spanning van de vrije muziek, nog altijd overeind staat als een unieke fusie. De band excelleert in de kop en staart van het album met robuuste, tribaal getinte en haast mechanisch wentelende grooves die even sterk herinneren aan koppige **** Motorik als aan de duistere galeienbewegingen van Swans. Ertussen: intens, soms delirisch samenspel dat ze zelf 'ElectroAcoustiCore' noemen. Vol schimmen, manipulaties en onwereldse sferen. Nu eens jachtig en dan weer onrustwekkend, maar altijd fascinerend en verrassend tijdloos.
Absoluut te ontdekken. Het is nooit te laat.